آداب رفتن به خانه جدید و یا دفتر کار جدید
اول .
مهمانی
در برخی مناطق کشور درست بعد از اسباب کشی و حتی پیش از چیدن خانه یک مهمانی برگزار می شود تا محیط خانه از یک ساختمان
خشک و بی روح به فضایی مطمئن و آرامش دهنده تبدیل شود و تازه واردان به خانه با داشتن شبی خوش در کنار اقوام و دوستان قدیمی و
جدید، تحت تاثیر دلتنگی های خداحافظی با مکان و افراد قدیم قرار نگیرند.
دعا و اعمال ورود به منزل جدید
دوم.
ورود بر خانه با قرآن
یکی از آداب ورود در منزل جدید، ورود با قرآن است: رسمی است که در آغازین لحظه های ورود به منزل جدید، انجام می شود. در این رسم و
اعتقاد دیرین ـ که در برخی از مناطق ایران رایج است ـ ورود نخستین فرد به فضای خانه همراه با قرآن، بسیار با اهمیت می دانند و آن را مدار
برکت و خوش آمد در طول سال می دانند. در این رسم، از فردی از اعضای خانواده یا شخص دیگری که خوش قدم، پاک و درستکار است، خواسته
می شود تا نخستین وارد شونده به فضای خانه باشد. این فرد، با یک جلد قرآن، برای رحمت و برکت و آینه، برای راست نمایی و زلالی، در حالی
که با پای راست وارد خانه می شود، جمله بسم الله الرحمن الرحیم را بر زبان می آورد و مقداری آب بر جای پای خود یا چهار گوشه ی اتاق یا
حیات می ریزد.
سوم توصیه های انتهایی
اول
نظر و عقیده بعضی از مردم بر این است که هرکس به منزل جدیدی اسباب کشی می کند، باید قرآن را بر آبی بخواند و به اطراف خانه بپاشد و یا
اینکه حتماً قربانی بریده شود، وگرنه جنیان در خانه و وسایل آن نفوذ کرده و موجب آزار و اذیت افراد خانه می شود
البته باید این را هم بگویم که چنین عقیده هایی نه مورد تأیید وحی است نه دین اسلام بدان دستور داده است.
استاد شهید مطهری(ره) درباره خرافی بودن و ریشه جاهلی این موضوع میفرمایند:
معمول ما این است که وقتی خانهمان را عوض میکنیم و میخواهیم به خانه جدید برویم یک گوسفند میکشیم. یا اگر چشمهای جاری میکنیم،
کاری نو میکنیم، یک گوسفند میکشیم. شیخ صدوق(ره) نقل میکند: «نَهی عن ذبائح الجن و هو أن یشتری الرجل الدار أو یستخرج العَین و ما أ
شبه ذلک فیذبح له ذبیحه للطیره مخافه اِن لم یفعل أن یصیبه شیء من الجن»
دعا و اعمال ورود به منزل جدید
اول
پیغمبر اکرم(ص) از ذبایح جن نهی کردند. معلوم میشود اسم اینها در قدیم ذبیحه الجن بوده است. بعد فرمود: {ذبیحه الجن} یعنی کسی خانه
ای میخرد یا چشمهای را استخراج و جاری میکند یا کاری مثل اینها میکند، بعد گوسفندی را میکشد برای اینکه جلوی فال بد و آسیب جنها را
بگیرند. پیغمبر اکرم (ص) این سنت رایج جاهلیت را باطل کرد و از آن نهی نمود که دوباره میان ما رایج شده است.
حضرت آیت الله مکارم شیرازی نیز درباره حکم شرعی قربانی در این گونه امور می فرمایند: اصل قربانی کردن و کمک به نیازمندان کار خوبی
است. ولی پاشیدن خون آن به وسایل نقلیه یا خانه های نیم ساز از خرافات است.
دوم
پس قربانی کردن در اسلام امری پسندیده و مستحب است و درباره آن روایات زیادی هم وارد شده است. اما جهت‌گیری آن به سوی خرافات و
اقداماتی که خرافی است و عدم توزیع گوشت قربانی میان فقرا و نیازمندان امری ناپسند شمرده میشود. اقدامات خرافی از جمله همان خون
پاشیدن. مثلا دیده شده که اتومبیل نو می خرند و بعد از قربانی گوسفند خون آن را به سپر و اجزای ماشین می مالند. این کار به هیچ شایسته
و درست نیست. این گونه قربانی ها، ریشه های جاهلی دارد.
سوم
البته نباید از این گونه روایات هم غافل بود: در روایتی از نبی مکرم در پنج مورد ولیمه دادن آمده است که عروسی، تولد فرزند، ختنه فرزند،
ساخت یا خرید منزل و بازگشت از مکه می‌باشد.(۳) و طبق همین حدیث مردم به اطعام و قربانی کردن گوسفند یا مانند آن اقدام می کنند. اما
در هر صورت این کار واجب نیست و توان مالی فرد در انجام آن لازم است.
چهارم
ضیافت و مهمانی در دین بسیار مورد سفارش است و طبیعی است در مجلس عروسی و بازگشت از سفر زیارتی، خرید خانه، اطعام
صورت می‌گیرد، و برای احترام به شخص زایر یا عروس، حیوان را در مقابل او ذبح می کنند که این بخش یعنی در مقابل افراد ذبح کردن دلیل دینی
ندارد کما اینکه منع هم نشده است، ولی کلیّت آن در دین وجود دارد. در قرآن کریم است که: “رسولان چون بر ابراهیم در آمدند، … پس آهسته
به سوی زنش رفت و گوساله ای فربه[و بریان] آورد.”(۴) که بصورت اجمالی، حکایت قربانی کردن گوسفند برای مهمان توسط حضرت ابراهیم را
بیان نموده است.
پنجم از سویی چشم زخم هم به نظر اسلام حق است. اما برای پیشگیری دعاهایی از معصومین علیهم السلام نقل و خواندن سوره قل اعوذ
برب الناس و قل اعوذ برب الفلق توصیه شده است.